Niet zaaien en oogsten, niet zwoegen en investeren, niet vermeerderen en woekeren, maar teruggeven en ontvangen, thuiskomen en samen, vrijheid en loslaten, rusten en delen… In het jubeljaar staat alles op zijn kop! (meer lezen over mijn jubeljaar? Zie blog 9-1-2021). In 7 thema’s van elk 7 weken neem ik je mee op reis door mijn jubeljaar. Het tweede thema is LOSLATEN.
Tegen deze blog heb ik opgezien. Ik weet dat ik hem moet schrijven en erger nog, ik weet dat ik moet gaan doen waarover ik ga schrijven… Dat weet ik al sinds ik begon aan dit avontuur van mijn jubeljaar. En ik heb het gevreesd en uitgesteld.
Vandaag nog kwam ik met allerlei ideeën om over te schrijven, en hoorde ik een zacht stemmetje dat fluisterde: misschien hoeft het vandaag nog niet… Maar toen ik ging zitten om te schrijven was ik alles kwijt. En ik wist dat ik het nu onder ogen moet gaan zien.
Toen ik me realiseerde dat onderdeel van het jubeljaar in de bijbel is dat schulden worden kwijtgescholden, dat on-vrijen (slaven) worden vrijgelaten en dat er ruimte komt voor verzoening, wist ik het. Het is tijd voor mij om iemand vrij te laten. Iemand die me jaren geleden pijn heeft gedaan. Onbedoeld, dat geloof ik van harte. Waarschijnlijk realiseert hij het zich niet eens. Grote kans dat als hij deze blog zou lezen, hij niet door zou hebben dat het over hem gaat. En toch is de impact in mijn leven groot geweest en heeft zijn actie me plezier, (zelf)vertrouwen en onbevangenheid ontnomen. En dat doet pijn.
Maar nu is de tijd om onder ogen te zien dat ik zelf hierin een stap te zetten heb. Ik mag vrijlaten, verzoenen en vergeven. Niet eenvoudig, als je iemand lange tijd op afstand hebt gehouden, dingen kwalijk hebt genomen en eigenlijk nooit hebt verteld waarom. Maar ik weet dat als ik hem vrijlaat, hem als het ware ontsla van zijn schuld aan mij, ik zelf vrij zal zijn. Door een ander vrij te laten, geef je het geschenk van de vrijheid; niet alleen aan de ander, maar juist ook aan jezelf!
In de gebrokenheid van dit leven is het waarschijnlijk dat ook jij zulk soort situaties kent en dat ook jij mag vrijlaten. Sterker nog, de kans is groot dat ik zelf onbedoeld ook anderen heb pijn gedaan en schade heb berokkend.
Ik zie niet anders om me heen dan mensen die liefhebben, goed bedoelen en stuntelen, struikelen, vallen en zo soms een spoor van schade achter zich laten. In mijn praktijk zie ik wekelijks hoe ouders vanuit onmacht en onvermogen schade berokkenen, hoe leraren onbedoeld een deuk aanbrengen in zelfvertrouwen, hoe familie en vrienden in onwetendheid op harten trappen en hoe leidinggevenden en collega’s onopzettelijk kwetsen. De gebrokenheid van dit leven. Maar het goede nieuws is dat er een weg van hoop is, een weg vooruit!
Die weg begint met vergeving. Het Griekse woord Aphiemi dat in de bijbel is vertaald met vergeven, kan ook vertaald worden met ‘loslaten’. Vergeving is het loslaten van alle hoop op een beter verleden, zo zegt Psychologie Magazine. Volgens Frederic Luskin betekent vergeven dat je een ander niet eindeloos verantwoordelijk stelt voor jouw welzijn (in het artikel van Psychologie Magazine). Vergeven neemt pijn en moeite weg en duwt ons een hoopvolle toekomst in, zo formuleert Willem de Vink het in zijn prachtige blog over vergeving.
Ik ga deze week een stap zetten in de richting van die hoopvolle toekomst en regie nemen over mijn eigen welzijn. Ik ga een oude vriend vrijlaten… Maar vooral mezelf!
En jij, wie ga jij vrijlaten?
De blogs en artikelen die ik heb gebruikt en die je misschien interessant vindt:
Overige foto's van unsplash.com, neem eens een kijkje, er staan prachtige foto's van getalenteerde fotografen!
Comments